Dit verhaal is van een cliënt die recent (2025) bij ons in behandeling is geweest.

Hoe ik mijn leven terugkreeg – mijn weg uit de smetvrees

Op verzoek van Mariska van Trauma de baas die mij vroeg mijn ervaring te delen heb ik dit waargebeurde verhaal geschreven. En ben ik haar tot op de dag van vandaag dankbaar voor de therapie

Ik ben Marlon van 32 jaar en ik had smetvrees. Niet een beetje, maar zo erg dat het mijn hele dag bepaalde. Ik waste mijn handen tientallen keren per dag, raakte niets aan zonder doekjes of handschoenen, en vermeed drukke plekken als supermarkten of het openbaar vervoer. Mijn wereld werd steeds kleiner, en ik voelde me steeds eenzamer.

Mijn smetvrees begon eigenlijk onschuldig, vlak na een vervelende ervaring in het ziekenhuis toen ik begin twintig was. Daar liep ik een hardnekkige infectie op. Sindsdien is het idee van “besmetting” als een zaadje in mijn hoofd geplant, dat zich langzaam ontwikkelde tot een complete obsessie. Elke bacterie voelde als een bedreiging. Niemand begreep hoe heftig het voor me was — ik schaamde me diep.

Via-via kwam ik terecht bij Trauma de Baas. Ik las op de website over het meerdaagse intensieve traject, en hoewel ik het ontzettend spannend vond, besloot ik dat ik niet langer kon leven zoals ik leefde. De eerste dag vond ik doodeng. De gedachte aan exposure — bewust in contact komen met dingen die ik normaal koste wat het kost zou vermijden — bezorgde me paniek. Maar Mariska de behandelaar was zó warm, deskundig en geruststellend. Ik voelde me direct gezien en serieus genomen.

De combinatie van EMDR-therapie en exposurebehandeling was voor mij precies wat ik nodig had. Tijdens EMDR gingen we terug naar het moment waarop de angst eigenlijk ontstaan was — die ziekenhuiservaring, maar ook eerdere gevoelens van controleverlies in mijn jeugd kwamen naar boven. Alles viel op z’n plek. Door EMDR leek de emotionele lading van die herinneringen langzaam te vervagen.

Tegelijkertijd werd ik op een veilige en stapsgewijze manier blootgesteld aan de dingen waar ik bang voor was. Eerst voelde ik weerstand, maar ik leerde dat ik het aan kon. Dat ik sterker was dan ik dacht. Iedere dag voelde ik kleine overwinningen, en aan het einde van de vijf dagen deed ik dingen waarvan ik een week eerder nog dacht dat ze onmogelijk waren.

Wat ik zo prettig vond aan Trauma de Baas was hoe intensief, maar ook hoe persoonlijk het traject was. Geen wachtlijsten, geen standaardoplossingen. Alles was afgestemd op míjn klachten, míjn tempo.

Inmiddels zijn we drie maanden verder, en ik leef weer. Natuurlijk heb ik nog weleens een spannende dag, maar ik weet nu hoe ik ermee om kan gaan. Mijn handen zijn niet meer kapotgewassen, ik durf weer naar de winkel, en ik voel me vrijer dan ik me in jaren gevoeld heb.

Elke dag heb ik profijt van wat ik geleerd heb tijdens het traject. Het was pittig, maar het is het beste wat ik ooit voor mezelf heb gedaan.

Dank je wel, Trauma de Baas — jullie hebben mijn leven veranderd.

Liefs Marlon